دیرآمدی ای جان عاشق         بی چتروبارانی ازاین باد

ای تکه تکه روح معصوم          ای تاروپود رفته از یاد

دیر آمدی  تاقد کشیدم            با خاطراتی با تودر سر

پنهان شدی درخاک شاید       خاک از تن توجان بگیرد

تادشت تنها باشد وابر            دلشوره ی باران بگیرد

امروز دست آشنایی              بیرون کشید از عمق خاکت

کم کم بیاد خاک آمد               انگشتر ومهر وپلاکت

درشهرمی پیچد دوباره          بوی گلاب واشک وشیون 

تا شیشه عطر تنت را            ازخاک بیرون می کشم من

این ریشه های ماند ه درخاک       دلشوره ی طوفان ندارد

پایان این افسانه ها  کو              افسانه ها پایان ندارد